Wat is geloven?

Tussen de gelovige en de vrijzinnige wereld bevinden zich tal van schakeringen. Zo noem ik mezelf weleens een christelijke boeddhist, om aan gesprekspartners mijn geloofsovertuiging te verduidelijken. Gesprekspartners hebben die verduidelijking nodig. Als je gewoon zegt dat je gelooft en dan stopt zijn ze niet bevredigd. Dan begrijpen ze het niet. In onze familiestamboom zit Nederlands, Spaans en Indonesisch bloed. De verbinding van het oosters en westers denken, daar ligt mijn hart. Zelf heb ik niet de behoefte om mijn spiritualiteit een definitie te geven, ik voel haar, ze is mijn drijfveer in alles wat ik doe, maar mensen houden van benoemingen. Als zij een term hebben, een definitie om het wezen van iets te vangen, hebben zij het gevoel dat zij dat wezen kunnen bevatten. Dus als ik mijn geloof omschrijf als oostwest, en als christelijk boeddhisme, vertelt dat meer dan wanneer ik enkel zeg dat ik spiritueel ben. Namen geven een identiteit. Ze bieden zekerheid. Houvast. Verduidelijking.

En toch is geloven precies dit: overgave, een sprong in het onbekende, een diep vertrouwen. Geloven is iets dat ik niet heb geleerd. Geloven is iets dat mij is overkomen. Ik groeide dichter naar spiritualiteit door te lezen. Mystieke literatuur, boeken uit de eigen cultuur, boeken uit het oosten. Toen werd ik geroepen. Het hogere verscheen doorheen de woorden, werd een beetje tastbaar. Maar van zodra ik dat geloof vastleg in hokjes, en bepaalde woorden gebruik, zullen veel mensen afhaken. Omdat een rationele geest nooit kan aanvaarden wat hij niet helemaal begrijpt. Overtuigde gelovigen zullen genieten, van de vertrouwde terminologie, die zekerheid biedt waaraan zij zich kunnen vasthouden.

Toch zijn de grenzen tussen overtuigingen flinterdun. Ik hoor vrijzinnigen zeggen dat ze zich verbonden voelen met iets hogers. Dat de wereld op een bepaalde manier wordt gestuurd. Van zodra daar een woord op wordt gekleefd, al was het maar een universum of een engel, deinzen ze terug.

Dus waar begin ik, als spiritueel zorgverlener, als geroepen individu, als spirituele vrouw, dit verhaal? Door mezelf te zijn. Door te durven zeggen dat ik niet Rooms-katholiek ben, en ook niet vrijzinnig. Dat de meeste mensen zich op het snijpunt tussen beide werelden bevinden. En dat ik hen een stem wil geven. Ik geloof dat de tijd rijp is voor een nieuwe bewustwording. Ik meen te zien dat vele mensen zich daar reeds in bevinden. Maar in se blijft geloof ongrijpbaar. Van zodra je het wil grijpen in woorden, vliegt het weg. Ik hoop daarom dat bezoekers van deze website iets van bezieling kunnen voelen, doorheen de letters. En dat is genoeg. Met die bezieling in de wereld staan en licht brengen, of donker wat lichter maken.